Віктар Жыбуль. Творца і публіка
Аднаму крытыку
Узяцца за пяро
чалавека
часта вымушаюць
экстрэмальныя абставіны.
Ці ведаў Рабінзон Круза,
гэты звычайны марак зь Ёрку,
што калі-небудзь пачне
старанна весьці дзёньнік, –
калі б не апынуўся адзін
на ненаселеным востраве?
Ён стаў пісьменьнікам,
і ўся яго чытацкая публіка
складалася
зь неба, мора, пальмаў
ды абарыгена па мянушцы Пятніца.
Ці быў Рабінзон абазнаны
ў чытацкіх запатрабаваньнях
сваёй публікі?
Хай пра гэта за ўсіх скажа Пятніца,
але ён за ўвесь час жыцьця з Рабінзонам
так і не навучыўся чытаць.
І якая яму справа да таго,
што Рабінзонавы рукапісы,
магчыма, прачытаюць
там, на невядомых кантынэнтах,
дзе ён, Пятніца, ніколі ня быў
і пра якія нічога ня ведае?
Але прачытаюць.
Нават дакладна прачытаюць.
Так яму, Пятніцу, і перадайце.
Узяцца за пяро
чалавека
часта вымушаюць
экстрэмальныя абставіны.
Ці ведаў Рабінзон Круза,
гэты звычайны марак зь Ёрку,
што калі-небудзь пачне
старанна весьці дзёньнік, –
калі б не апынуўся адзін
на ненаселеным востраве?
Ён стаў пісьменьнікам,
і ўся яго чытацкая публіка
складалася
зь неба, мора, пальмаў
ды абарыгена па мянушцы Пятніца.
Ці быў Рабінзон абазнаны
ў чытацкіх запатрабаваньнях
сваёй публікі?
Хай пра гэта за ўсіх скажа Пятніца,
але ён за ўвесь час жыцьця з Рабінзонам
так і не навучыўся чытаць.
І якая яму справа да таго,
што Рабінзонавы рукапісы,
магчыма, прачытаюць
там, на невядомых кантынэнтах,
дзе ён, Пятніца, ніколі ня быў
і пра якія нічога ня ведае?
Але прачытаюць.
Нават дакладна прачытаюць.
Так яму, Пятніцу, і перадайце.