Андрэй Пакроўскі. Дзень перамогі
– Мой дзед у танку гарэў, – сказаў Іван і высока падняў галаву.
– А мой у крэматорыі, – мовіў Шлёма сумна.
– А мой у бункеры, – адказаў Фрыдрых, закрыў твар рукамі і заплакаў.
– Ну нічога, нічога, будзе табе... – пачаў супакойваць сябра Іван, – нашчадкі яго ніколі не забудуць.
– Гэта ўжо дакладна, – адзначыў Шлёма і сышоў з пясочніцы разам з усімі сваімі формачкамі.
– А мой у крэматорыі, – мовіў Шлёма сумна.
– А мой у бункеры, – адказаў Фрыдрых, закрыў твар рукамі і заплакаў.
– Ну нічога, нічога, будзе табе... – пачаў супакойваць сябра Іван, – нашчадкі яго ніколі не забудуць.
– Гэта ўжо дакладна, – адзначыў Шлёма і сышоў з пясочніцы разам з усімі сваімі формачкамі.