Юля Цімафеева. Блышыны рынак

На блышыным рынку ў Парыжы
ёсць усё:
лыжкі, кубкі, карціны, цвікі,
афрыканскія маскі,
крыналін і штыблеты.
кулямёты
часоў Расійскай імперыі,
муміі рыбаў, саркафагі жукоў,
прылады працы
неандэртальцаў…

Блышыны рынак у Парыжы –
іншы горад –
парыжскае Залюстроўе.

Тутэйшыя рэчы
не тоесныя самі сабе.
Лыжкі, кубкі, цвікі,
афрыканскія маскі –
сімвалы страчанага часу,
памежныя слупкі
між рэальнасцю
і ўяўленнямі пра яе,
знакі рэчаў.

На блышыным рынку
прадметы рассыпаныя,
змяшаныя бязладна
ў пыльных скрынях,
як нашыя ўспаміны
ў цёмнай скрынцы чэрапу.

Нешта згубілася,
скацілася на самае дно
памяці. Вось ключ без замка,
цвік без сцяны,
паштоўка
даўно памерлай адрасаткі.

Гэтыя рэчы заўжды
большыя, чым рэчы.
І заўжды прыгажэйшыя,
бо хаваюць у сабе
і сам вобраз прыгажосці.

Кручу ў руках
кавалак старой драўніны.
Бязносая пацёртая
птушка са старога гадзінніка.
Знак птушкі,
Знак песні,
Знак часу,
Знак дома,
Знак чалавека
І смерці.

Драўляная птушка
адаграецца ў маіх руках,
драўляная птушка
спявае пяць разоў.

Цвік злучае дом,
ключ адмыкае замок,
паштоўку
ўсхвалявана чытае
маладая жанчына.

А праз хвіліну ізноў –
у руках
кавалак драўніны.

Мёртвы знак жывога
з парыжскага Залюстроўя.