Сяргей Прылуцкі. Мантра

калі сэрца трымціць, быццам бомж пад кардонкай
і трывога ніяк не выходзіць вонкі

уяві, што ты мёртвы, ты мёртвы, ты мёртвы
у труне, у новым касьцюме і ботах

уяві, што ты труп, жаўнер тагасьветнае роты
сам-насам з сабой, зь зямлёю засыпаным ротам

бо ўява твая, бы рэфлекс запаволенай дзеі
мо й не адразу, але ад яе лягчэе

шторанку па тратуарах і пляцах
робаты смутку імчаць на працу

запіваючы печыва каваю ці кампотам
уяві сябе кожным зь іх, то бок — мёртвым

гуляючы ў мачо, у прадажнага патрыёта
пералятаючы атлантыку самалётам

ля станка выціраючы лоб ад поту
замры на імгненьне, пачуйся мёртвым

уяві, засынаючы п’яным Васем пад плотам
што цябе не было — нарадзіўся мёртвым

у чаканьні найгоршага, на вяршынях адчаю
гледзячы ворагу ў вочы, стоячы перад зграяй

адолей страх, ня будзь ідыётам
не забывайся, памятай — мёртвы, мёртвы